Galileusz był jednym z najznamienitszych naukowców. Stanowi doskonały przykład człowieka renesansu, którego innowacyjne odkrycia i szeroka wiedza zrewolucjonizowały rzeczywistość. Galileusz zapisał się bowiem na kartach historii przede wszystkim jako twórca nowożytnej mechaniki i astrofizyki. Właśnie ten aspekt jego dorobku został uwieczniony na najnowszych monetach dostępnych w ofercie Skarbnicy Narodowej.
Galileusz urodził się 1564 roku w Pizie w rodzinie z muzycznymi korzeniami. Wbrew pokoleniowej tradycji, młody Galileusz postanowił zająć się pasjonującą go od najmłodszych lat matematyką. Już w 1589 roku, mając zaledwie 25 lat, został wykładowcą matematyki na uniwersytecie w rodzinnym mieście. Następnie rozpoczął karierę na prestiżowym uniwersytecie w Padwie, gdzie wykładał geometrię, mechanikę i astronomię. Przez całe swoje życie prowadził liczne eksperymenty naukowe i doświadczenia, by odkryć prawa rządzące wszechświatem. Dzięki nim udało mu się potwierdzić słuszność między innymi teorii heliocentrycznej opracowanej przez Mikołaja Kopernika.
Unikatowa moneta „Galileusz” została wybita z aż kilograma czystego srebra o próbie 999/1000, w najwyższej jakości menniczej. Rewers tego okazu o średnicy 100 milimetrów przedstawia heliocentryczny obraz świata, selektywnie platerowany 24-karatowym złotem, uszlachetniony kolorowymi elementami oraz ozdobiony zjawiskowymi kryształkami Swarovskiego – zarówno okrągłymi, jak i w kształcie gwiazd. Awers ozdabia zaś symbolicznie przedstawiony Układ Słoneczny oraz godło emitenta – Republiki Fidżi. Limitacja numizmatu to zaledwie 450 egzemplarzy na świecie. Do przechowywania monety służy ekskluzywne pudełko kolekcjonerskie, również ozdobione kryształkami. Moneta uwierzytelniona jest gwarancją autentyczności potwierdzoną oryginalnym Certyfikatem.
Galileusz pierwszych odkryć dokonał jeszcze będąc żakiem. Skonstruował wówczas termoskop, czyli pierwowzór termometru. Co ciekawe, wprowadził także innowacyjne zmiany w konstrukcji wag jubilerskich. Jednak prawdziwą legendą obrosła jego praca nad ruchem wahadeł, do której zainspirować miał go widok żyrandola obracającego się w przeciągu. Wtedy też odbył się najbardziej znany z jego eksperymentów, podczas którego udowodnił, że przyspieszenie grawitacyjne nie jest zależne od masy spadającego przedmiotu. Sceną tego słynnego doświadczenia była katedralna Krzywa Wieża w Pizie, z której szczytu zrzucał odważniki o różnym ciężarze.
Karierę astronoma rozpoczął od konstrukcji teleskopów, udoskonalając wadliwy prototyp Hansa Lippersheya z 1608 roku. Zbudowana przez Galileusza luneta, jako pierwsza umożliwiła trzykrotne powiększenie obrazu, a późniejsze poprawki pozwoliły mu zwiększyć ten współczynnik aż do trzydziestokrotności. Stosując nowe urządzenie, już w 1610 roku dokonał przełomowego odkrycia księżyców okrążających inną planetę. Cztery opisane przez niego satelity Jowisza znamy dziś jako księżyce Galileuszowe.
Jak na człowieka renesansu przystało, Galileusz nie ograniczał się jedynie do nauk ścisłych. W obszarze jego zainteresowań znalazła się także sztuka – w młodym wieku został instruktorem perspektywy i światłocienia we florenckiej Akademii Sztuk Pięknych.