Alhambra na srebrnej monecie

Zespół pałacowy Alhambra jest jedną z pozostałości panowania władców arabskich w Hiszpanii. Choć główny gmach obiektu powstawał w latach 1232–1273, jego rozbudowa trwała aż do XIV wieku. Zdobycie Alhambry w 1492 roku przypieczętowało koniec panowania muzułmańskiego na Półwyspie Pirenejskim. Zjawiskowy zespół pałacowy z Grenady, będący kwintesencją bogactwa i przepychu świata arabskiego, został przedstawiony na srebrnej monecie o wadze aż jednego kilograma. Cenny i niezwykle rzadki numizmat to nie lada gratka dla kolekcjonerów. Z myślą o  polskich pasjonatach, Skarbnica Narodowa udostępnia tę monetę w swojej najnowszej ofercie.

Zaledwie 99 sztuk na całym świecie – taki nakład „srebrnej Alhambry” o nominale 50 dolarów utwierdza w przekonaniu,  że to niezwykły okaz numizmatyczny. O jego wartości świadczy także kunsztowne wykonanie i intrygujące połączenie złotego szkła witrażowego z metalem szlachetnym. Moneta została wybita w jakości określanej jako antyczna – dzięki temu ma ciemny odcień, wyjątkowo rzadko spotykany w innych kolekcjach numizmatycznych. Co więcej,  przy użyciu innowacyjnej technologii, na jej powierzchni uzyskano wysoki relief, który tworzy ciekawą, wypukłą fakturę. Takie wykonanie pozwala dostrzec najdrobniejsze efekty kunsztownej pracy projektanta monety. Na kolekcjonerów czeka również „srebrna Alhambra” o nominale 10 dolarów, jednak i w tym przypadku nakład został ograniczony – powstało tylko 999 takich monet na całym świecie.

Obecnie zwiedzający kompleks Alhambry mogą podziwiać fortecę Alcazabę, Pałace Nasrydów i Pałac Karola V. Z najwyższej wieży – Torre de la Vela, roztacza się urokliwa panorama Grenady i pobliskich gór Sierra Nevada. W Pałacach Nasrydów można zobaczyć Mexuar, czyli salę zgromadzeń, w której panujący udzielał audiencji poddanym. Z kolei Mirhab, to święte miejsce Muzułmanów, rodzaj wnęki wskazujący kierunek Mekki.

Przed głównym wejściem do pałacu znajduje się Patio de los Arrayanes, czyli Dziedziniec Mirtów, ze stawem rybnym okolonym żywopłotem z mirtu. W jego tafli odbija się monumentalny obraz pałacu. Zapierającą dech w piersiach komnatą jest Salon de los Embajadores, czyli Komnata Ambasadorów, w rzeczywistości będąca salą tronową. Warto dodać, że sufit w kształcie kopuły wykonano z ponad 8000 elementów z drewna cedrowego.
Ogromne wrażenie na zwiedzających zakamarki Alhambry robi przede wszystkim bogactwo dekoracji wnętrz, wspaniale zdobionych mozaikami z ceramicznych płytek Azulejo, arkadowymi galeriami, barwnymi stiukami z ornamentami, czy malowidłami przedstawiającymi wersety z Koranu. Pośród tej uczty dla oczu szczególną uwagę zwraca jednak charakterystyczna fontanna. Warto dodać, że jest ona dość niezwykła dla sztuki islamskiej, bo umieszczona na karkach 12 lwów, wykonanych z szarego marmuru. Stanowi przykład stylu „mudejar”, łączącego filigranową, pełną inkrustacji sztukę islamu ze sztuką romańską, gotycką, a nawet późniejszą renesansową sztuką zachodu.