Japoński jen jest trzecią co do wielkości walutą handlową na rynku, a przede wszystkim środkiem płatniczym obowiązującym w Kraju Kwitnącej Wiśni. Mimo że Japonia jest krajem o wielowiekowej tradycji, jej obecna waluta liczy sobie ok. 150 lat. Jak doszło do jej powstania? Co warto o niej wiedzieć? Czytaj dalej!
Historia japońskiego jena
Jeszcze do połowy XIX wieku japoński system środków płatniczych był bardzo skomplikowany i niejednorodny. Trudności stwarzała także wymiana międzynarodowa – z uwagi na brak unifikacji walutowej. Sytuacja zmieniła się dopiero w okresie Meiji, który rozpoczął się w 1868 roku. Było to niemal 50 lat, w trakcie których Japonia po raz pierwszy otworzyła się na świat i wyszła z głębokiej izolacji kulturowej. W tym okresie przede wszystkim zostały zniesione przywileje samurajów oraz starych domen feudalnych, tzw. hanów, na rzecz centralnej administracji. Ponadto wprowadzono obowiązek szkolny dla dzieci obojga płci, zastąpiono kalendarz księżycowy gregoriańskim, a także znacząco rozbudowano armię.
Potrzebny był również nowy system walutowy, który ułatwiłby wymianę międzynarodową i doprowadziłby do uporządkowania sytuacji. Zanim wprowadzono jena, w Japonii, podobnie jak w krajach Azji Południowo-Wschodniej posługiwano się dolarami hiszpańskimi. Jednak już w II połowie XIX wieku rozpoczęto bicie monet na kształt tych południowoamerykańskich.
Pierwsze srebrne monety dolarowe zaczęły powstawać w Hong Kongu. Niestety, nie zostały dobrze przyjęte przez rynek. Skorzystała na tym poniekąd Japonia, która przejęła sprzęt mincerski z Chin i zaczęła przy jego pomocy bić własną walutę.
Pierwsze jeny zostały wyprodukowane na początku lat 70-tych XIX wieku. Oficjalna nazwa waluty, „jen”, oznacza „coś okrągłego” i została jej nadana w 1871 roku. Warto podkreślić, że bito nie tylko srebrne, ale także złote monety, a ich wartość była początkowo odnoszona do walut południowoamerykańskich.
Następnie, po dewaluacji srebra, kurs jena powiązano z dolarami amerykańskimi i kanadyjskimi.
Jak wyglądają japońskie jeny i jaką mają wartość?
Początkowo wartość 1 jena wynosiła ok. 0,5 USD, jednak szybko zaczęła spadać. Najbardziej dramatyczny spadek miał miejsce w efekcie przegranej przez Japonię II wojny światowej. W wyniku podpisanego porozumienia równowartość jednego amerykańskiego dolara stanowiło… 360 jenów. W efekcie dużej inflacji wycofano z obiegu odpowiedniki naszych groszówek, czyli senny i riny – były po prostu bezwartościowe.
Obecnie w obiegu są zarówno monety, jak i banknoty o różnych nominałach. I tak można wyróżnić:
- monety o nominałach 1, 5, 10, 50, 100 oraz 500 jenów,
- banknoty o nominałach 1000, 2000, 5000 oraz 10000 jenów.
Aktualnie 1 dolar amerykański jest wart ok. 100 jenów.
Ciekawie prezentuje się design japońskich pieniędzy. Na monetach i banknotach pojawiają się ważne symbole związane z Krajem Kwitnącej Wiśni. Przykładowo moneta 5-jenowa ma charakterystyczną dziurkę w środku, na jej awersie znajdują się woda, ryż oraz koło zębate, a na rewersie – sadzonki drzew. 10 jenów prezentuje słynny Pawilon Feniksa, 50 jenów – chryzantemy, które są nieoficjalnym symbolem kraju, 100 jenów – kwiaty kwitnącej wiśni, a 500 jenów – liście drzewa Paulownia oraz pędy bambusa i liście mandarynki. To jedne z tych monet obiegowych, które interesują Europejczyków.
Jeśli szukasz innych interesujących numizmatów o nietuzinkowym designie, koniecznie sprawdź monety kolekcjonerskie dostępne w zasobach Skarbnicy Narodowej. To prawdziwa kopalnia unikatów!